کد مطلب:28194 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
مظلومان چگونه باید ندایِ خود را به حاكمان برسانند؟ روشن است كه گاهی فرودستان، یارای نزدیك شدن به دستگاه حاكمی را ندارند، تا چه رسد به طرح سخن و گزارش و شِكوه و... و چه بسیار كه ناله مظلومْ چون انعكاس یافته، نتیجه عكس داده است و مسئولی كه باید مؤاخذه شود، ارتقا یافته و شاكیِ شكوه كننده از خود شده است. حضرت علی علیه السلام برای این كه این دشواری را چاره كند و در حدّ ممكن، مشكل عدم طرح مستقیم مظلومیت ها و دادخواهی ها حل شود، جایگاهی به نام «بیت القصص» تأسیس كرده بود تا مردمان، مظلومان و هر آن كه مسئله ای دارد و از طرح رویاروی آن ناتوان است، دادخواهی خود را بنویسد و بدان جا بیفكند تا علی علیه السلام از آن مطّلع شود. امام، خود در میان مردمان ندا در داد كه هر كس را نیازی است و نمی خواهد واگویی اش را كسی بداند تا از شناخته شدن، مصون بماند، خواستِ خود را در نوشتاری بنویسد و در «بیت القصص (صندوق شكایات» بیفكند. گویا این كار در تاریخ، اوّلین گام در جهت مرتبط ساختن مردم با هیئت حاكم است.
پیشوایِ ستم ستیزان كه می كوشید كه به هر گونه ممكن، ستمدیده یاری شود و داد او ستانده شود، بی گمان، از هیچ كوششی در این راه برای دریافت پژواك ندای مظلوم، دریغ نمی كرد.